متدولوژی ارزشیابی و آموخته‌های اجرایی

Valuation Methodology

بخش دوم به شرح زیر می‌باشد:

۴- مالی و حسابداری: هر دو (مالی‌ها و حسابداران)، یک منظور در ارزشیابی سهام دارند و آن، برآورد ارزش روز ترازنامه مالی (Financial Balance Sheet) شرکت است، اما با روش‌های و نتایج متفاوت. جریان نقدی آتی، که توسط مالی‌ها (Financiers) برآورد می‌شود، به پشتوانۀ دارایی‌های مشهود و نامشهودی اتفاق می‌افتد که شرکت در اختیار دارد. با پیش‌بینی و تنزیل جریان نقدی آتی در واقع، ارزش دارایی‌های عملیاتی شرکت (با تسامح، ترازنامۀ شرکت) بر اساس پتانسیل و چشم‌انداز کسب و کار شرکت برآورد می‌شود، اما بروزرسانی ترازنامه (توسط حسابداران) صرفا بر اساس نرخ تورم و نرخ ارز، لزوما بیانگر رابطۀ ارزش دارایی‌ها شرکت با پتانسیل و چشم‌انداز آن نیست.

۵- حسابداری و ارزشیابی: کیفیت ارزشیابی سهام، مستلزم ریزکاوی (Due Diligence) و ارزیابی (Evalution) صورت‌های مالی است. به بیان دیگر، فهم و پیش‌بینی صورت‌های مالی در گرو درک ارزشیاب سهام از چرخۀ حسابداری و فرآیند تهیۀ صورت‌های مالی می‌باشد. بنابراین، ارزشیابی سهام می‌بایست توسط تیمی متشکل از متخصصان در رشته‌های مختلف صورت گیرد و هریک از اعضا تیم می‌باید دانشی حداقلی از چرخه و فرآیند مذکور داشته باشند.

۶- اقتصاد و ارزشیابی: بدیهی است ارزش سهام بسیاری از صنایع و شرکت‌ها متأثر از عوامل اقتصاد کلان و اقتصاد بین‌الملل نظیر قیمت نفت، نرخ تورم و نرخ ارز و روندهای آتی آن بوده و آگاهی از آنها در ارزشگذاری سهام شرکتهای کشور اهمیت دارد. این شاهد دیگر است مبنی بر این که اعتبار ارزشیابی حاصل تعامل تیمی چندرشته‌ای (Multi disciplinary) است و نه توسط یک فرد و تک‌رشته‌ای (Mono disciplinary).

نویسنده: عباس گمار (مدرس گروه مالی شریف)